Meteen komen de verhalen los van vroeger. Bij mij en bij hem. Henk was namelijk verantwoordelijk voor mijn debuut als keeper in het eerste van KOSC op 16-jarige leeftijd. De vaste keeper was geblesseerd en Henk speelde als voetballer in het eerste. Hij was toen 18. Maar behalve een hele goede voetballer was hij ook een goede keeper. Hij moest de uitwedstrijd tegen OSV in Overdinkel daarom in het doel; maar had daar geen zin aan. ‘Wil jij niet keepen’, vroeg hij mij, ,dan zeg ik tegen de trainer dat mijn pols gekneusd is zodat ik niet kan keepen maar wel voetballen’. Zo gebeurde het dat de trainer een beroep op mij deed als keeper van B.

En zo maakte ik mijn debuut in het eerste, in Overdinkel. Met bestuurslid Jan ter Horst sr. als beschermheer achter mijn doel. Om nooit te vergeten. Hij joeg iedereen weg achter de goal van mij. Het bleef 0-0 en het werd de wedstrijd van mijn leven. En na deze zondagmiddag stond ik permanent in de basis.

Henk Veelers begon er meteen over. Hij was het niet vergeten en ik evenmin. Toen hij eind jaren ‘70 trouwde in Putten was ik erbij. Het werd een helletocht van Ootmarsum naar Putten vanwege hevige sneeuwval. En niet alleen daardoor werd het een gedenkwaardige bruiloft. Daarna zijn we elkaar uit het oog verloren. Opgeleid als onderwijzer studeerde hij af als leraar lichamelijke opvoeding. Een groot deel van zijn leven tot nu toe woonde hij in Harderwijk. Henk was ruim 30 jaar directeur van een school. Ofschoon hij al lang en breed pensioen heeft, geeft hij nog steeds op vrijwillige basis les als onderwijzer aan een basisschool. ‘Het mooiste dat er is’, aldus deze liefhebber.

Veelzijdig getalenteerd als hij was bleef Henk altijd sportief in de weer. Als voetballer maar vooral ook als tennisser op een steeds hoger niveau. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. En dat brengt hem over niet al te lange tijd van Harderwijk naar Zuid-Limburg. Hij heeft er met zijn vrouw een levensbestendige woning gekocht bij één van hun twee dochters vlak in de buurt. Hij is al lid van een club die zich bezighoudt met Gulpener bier. En ik denk dat de plaatselijke voetbal- en tennisclub zich ook al vast kunnen opmaken voor zijn komst. Want sport zit hem in zijn bloed. Naast het onderwijzen natuurlijk.

Wat een mooie, bijzondere en wonderlijke ontmoeting zo op een zondagmiddag in het Educatorium.